Onze correspondent in België, Frans Wijnands- stuurde ons, heet van de naald- het volgende commentaar
Wie nog geloven?
Een kardinaal die wat bezijden de waarheid zit?, die liegt? Het zal in de bejaarde geschiedenis van de rooms-katholieke kerk niet de eerste of enige zijn (geweest).Maar in de korte memorie van mensen telt het heden nu eenmaal meer dan het verleden.Toen was toen, ach…Maar nu is nu, ‘t is toch niet te geloven!
En wie moet je dan geloven? Een kardinaal die in België decennia lang gold als een pastoraal-sociaal boegbeeld met grote communicatieve vaardigheden?; een bisschop die tot voor kort in zijn bisdom Brugge de hemel in werd geprezen tot dat hij opbiechtte dat hij jarenlang zijn minderjarige neefje had misbruikt en nu berouwvol is weggevlucht tussen de stenen plooien van een Westvlaamse trappistenabdij. Of moet je zijn inmiddels volwassen slachtoffer geloven?, en z’n familie?
Schokkende geluidsopnamen, enige weg tot aandacht
Je zou toch moeten verwachten dat je tenminste een kardinaal op zijn woord mag geloven. Maar dat is dit weekeinde hoogst twijfelachtig geworden.De Belgische media komen pagina’s en zendttijd tekort om de onthullingen van de laatste etmalen te melden en te becommentariëren.De conclusie is eenduidig en snoeihard: kardinaal Godfried Danneels heeft niet de volle waarheid verteld betreffende zijn rol in het geruchtmakende pedofilie-schandaal rond de Brugse bisschop Roger Vangheluwe. De kardinaal wist van de bisschop geen kwaad…; iets in de doofpot stoppen?, dat is nooit aan de orde geweest liet Danneels bij herhaling weten. Tot gisteren een paar bandopnamen voor een paar belangstellende kranten werden afgedraaid. Opnamen van twee gesprekken tussen kardinaal Danneels en het intussen volwassen slachtoffer en een paar familieleden.Die twee gesprekken heeft het slachtoffer opgenomen. Stiekum, dat wel. Maar als ultieme mogelijkheid om eindelijk aandacht te krijgen.Naar zijn ervaringen luisterde niemand, voor zover hij er al over kon praten. De Belgische kerkleiding wuifde alles weg. Het slachtoffer werd de afgelopen dagen zelfs afgeschilderd als een chanteur die de pedofiele priester onder druk zou hebben gezet om forse sommen (zwijg)geld te betalen, anders…Kardinaal Danneels blijkt nu dat ‘anders’ ten koste van alles hebben willen voorkomen: in Godsnaam geen publiciteit; de naam van de kerk hoog houden. Vergeten en vergeven. Het slachtoffer werd voorgehouden dat vergiffenis schenken immers een bewijs van bijna goddelijke nederigheid is, naar het voorbeeld van de gekruisigde Christus.
Nu begint kardinaal Danneels zelf aan een nooit gedachte kruisweg. De bandopnamen tonen onmiskenbaar aan dat hij van de affaire geweten heeft, ze heeft willen toedekken en daarvoor zelfs een leugenachtige verklaring gebruikte. Al voelt hij zich volgens zijn woordvoerder nu slachtoffer van zijn goedbedoelde bemiddelingspogingen tussen het slachtoffer, diens familie en de berouwvolle bisschop.
Wie stelt orde op zaken?
De commentaren in de Belgische media zijn vernietigend; van de reputatie van de kardinaal blijft (vooralsnog) weinig of niets over. Net zo min overigens als van de reputatie van de onderzoeksrechter die kort geleden met ongekend machtsvertoon huiszoekingen bij bisdom en kardinaal liet verrichten en honderden dossiers in beslag nam. Hij is – oordeelt Justitie – zijn boekje ver te buiten gegaan en zal moeten rekenen op straffe interne maatregelen.Of dat ook voor de kardinaal geldt en voor de intussen van het toneel verdwenen Brugse bisschop moet worden afgewacht. Interessant om te zien of ze in het Vaticaan nog een extra mantel van liefde kunnen vinden om de vertrouwenscrisis in de Belgische kerk toe te dekken; indachtig het motto dat de tijd alle wonden heelt…De Belgische Justitie heeft inmiddels kordaat (enige) orde op zaken gesteld ; de rk-kerk nog lang niet.