Een nieuwe sociale code?


Een nieuwe sociale code: het belachelijk maken van christenen

door Lútsen Kooistra, hoofdredacteur Friesch Dagblad

zaterdag 16 februari
Het was lekker prijsschieten, deze week. In televisie-en radiouitzendingen, in kranten en op webblogs was het een feestje om op de aftredende paus te schieten.

Het gaat critici om het plezier van het neerhalen van de paus. Foto EPA

Het was ook gemakkelijk: een man in verval van krachten; een instituut dat tegen homo’s is, dat aids bevordert, dat kindermisbruik verborgen houdt en dat stijf staat van machtsspelletjes. Wel is het een beetje jammer dat in al die kritiek zo veel onwetendheid, onnozelheid en frustratie zaten. Maar de critici hebben daar geen last van: het gaat niet om de juiste informatie maar om het plezier van het neerhalen van de paus.

Meedoen

Achter dat plezier kan van alles schuilen. Bijvoorbeeld het willen meedoen aan alles wat te maken heeft met het belachelijk maken van christenen en hen te beschouwen als een rariteit, als een uitstervend mensensoort. Wie dat doet, hoort erbij en kan rekenen op instemmend gegniffel.

Achter de sociale code waarin christenen belachelijk worden gemaakt zit een gevoel van meerwaardigheid: christenen zijn dom – wie gelooft er nu nog – en wij zijn de elite die het recht heeft om zich te vermaken om die domme mensen. Er zit ook venijn verscholen onder het kleed van de meerwaardigheid: een vorm van wraak en frustratie vanuit een (onverwerkt) verleden.

Restanten

Prijsschieten kan best leuk zijn, maar als de kogels her en der terecht komen omdat de schutter geen enkele regie heeft over zijn schieten, dan kan het minder plezierig zijn. Of meer dan dat. Een voorbeeld daarvan is een artikel op de website van HP/De Tijd: ‘Komen we dan nóóit meer van die christenen af?’

De titel kan doen vermoeden dat het om een grappig stuk gaat, maar de auteur is ernstig en hij heeft een serieuze boodschap aan zijn lezers: wég met die christenen. Vooral in de politiek en in de publieke omroep.

Christelijke politieke partijen en christelijke omroepverenigingen zijn restanten van een periode waarvan heel redelijk (en dus seculier) denkend Nederland bij de totstandkoming van Paars (1994) meende dat die eindelijk zou zijn afgelopen. Maar nee; de seculieren moeten nog steeds meebetalen aan uitzendingen van die christelijke omroepverenigingen. Schande!

Kreterig

Het HP-artikel is warrig, kreterig en ook overigens niet zo sterk, maar dat is niet erg. Want als je tegen christenen tekeergaat, hoef je niet te voldoen aan eisen van zorgvuldigheid, redelijkheid, feitelijkheid of fatsoen. Het gaat erom dat je voldoet aan de sociale code: christenen belachelijk maken is fun.
Hier en daar komt protest tegen de nieuwe mode. Zoals van bisschop De Korte die op tamelijk subtiele wijze de ondeskundigheid aanwees bij journalisten in hun commentaren op het aftreden van de paus.

Sommige bestrijders van het belachelijk maken van christenen leggen een verband met de wijze waarop Wilders zich uit over de islam. Er zijn inderdaad verbanden te ontdekken. Maar er zijn ook veel verschillen. Bijvoorbeeld: Wilders beschouwt zichzelf niet als behorend tot de culturele en sociale elite. De critici op de paus en op christenen voelen zichzelf juist wel als een elite.

Op de televisie en voor de radio krijgt deze ‘elite’ alle ruimte waardoor ze zich alleen maar bevestigd voelt. Wat is een verstandige reactie? Negeren? Of proberen een forum te creëren voor een gesprek waar niet de fun regeert, maar inhoudelijkheid?

Dit artikel is ontleend aan de Nieuwsbrief die iedere week wordt verzorgd door het Friesch Dagblad, Het goede leven. Bijzonder aanbevolen. Het Friesch Dagblad is een van de weinige kranten die goed geïnformeerd aandacht besteed aan thema’s van geloof en samenleving.

Niet gecategoriseerd