column
door Gerard Kessels
Van paus Franciscus zeggen ze dat hij eenvoudig en puur is. Met die deugden wens ik hem veel succes in Rome. Het Vaticaan is louter pracht en praal. De katholieke kerk preekt nederigheid en bescheidenheid, maar straalt macht en verhevenheid uit. Nergens ter wereld is het zo moeilijk om in God te geloven als in Rome. Hier zetelt de lerende kerk, maar vooral ook de imponerende kerk.
In de tijd dat ik er woonde, kwamen mijn schoonouders op bezoek. Diepgelovige mensen. Het eerste waar ze naar toe wilden, was de Sint Pieter, toch het clubhuis van de vereniging waar ze al hun hele leven bij waren. Toen schoonvader de immense ruimte betrad, viel hij stil. Maar niet lang. ,,Het kan toch niet dat dit de kerk is”, zei hij, ,,ik hoef dit niet te zien”. Hij wilde naar buiten, naar het kale gesteente van het Colosseum. De lijdende, door beesten aan stukken gereten Christenen van de arena waren hem dierbaarder dan de geld smijtende, triomferende Christenen van de Sint Pieter.
Franciscus de Eerste wil de armen knuffelen, maar ik zie hem in Rome nog niet het goud van de muren rukken. Het Beiers adviesbureau van zijn voorganger zal hem dat ook zeker niet aanraden.
De nieuwe man oogt sympathiek en aardig. Maar kan hij een eind maken aan het gekonkel in de Curie? Is hij sterk genoeg? De Heilige Franciscus was druk met vogels en bijtjes, maar in Rome huizen ook slangen en schorpioenen. Daarom bid ik voor wondere krachten voor de Argentijn opdat hij zich ontwikkelt tot Gods gaucho.
Gerard Kessels
eerder geplaatst in Dagblad De Limburger en Limburgs Dagblad