Brief van Franse journalist Antoine Leins, die zijn vrouw Hélëne ( 35) vrijdag 13 november in Parijs verloor.
“Jullie zullen mijn haat niet krijgen”
Vrijdagavond hebben jullie het leven van een buitengewoon mens gestolen, de liefde van mijn leven, de moeder van mijn zoon., maar jullie krijgen mijn haat niet. Ik weet niet wie jullie zijn en ik hoef het niet te weten. Jullie zijn dode zielen. Als de God voor wie jullie verblind doden, ons heeft gemaakt naar zijn beeld, zou elke kogel in het lichaam van mijn vrouw een wond zijn in zijn hart.
Dus zal ik jullie geen plezier doen door jullie te haten. Dat zouden jullie wel willen ,maar door haat te beantwoorden met woede, zou ik alleen maar toegeven aan dezelfde onwetendheid, die jullie maakt tot wat jullie zijn. Jullie willen dat ik bang ben, dat ik mijn medeburgers argwanend bekijk, dat ik mijn vrijheid opoffer voor de veiligheid. Mooi niet dus. Nieuwe ronde nieuwe kansen.
Ik heb haar vanochtend gezien. Eindelijk, na nachten en dagen wachten .Zij was nog net zo mooi als toen ze vrijdagavond de deur uit ging, net zo mooi, als toen ik totaal verliefd op haar werd, meer dan twaalf jaar geleden. En natuurlijk word ik verscheurd door verdriet, dat overwinninkje gun ik jullie , maar dat zal van korte duur zijn. Ik weet dat ze ons elke dag zal vergezellen en dat we elkaar weer zullen ontmoeten in het paradijs van vrije zielen, waar jullie nooit binnen zullen zijn.
Wij zijn met ons tweeën, mijn zoon en ik, maar we zijn sterker dan alle legers van de wereld. Ik heb trouwens geen tijd meer aan jullie te verspillen, ik moet gauw naar Melvil, die net klaar is met zijn middagslaapje. Hij is nu 17 maanden, moet dadelijk, zoals altijd , een hapje eten, en daarna gaan we spelen, net als anders en de rest van zijn leven zal dit mannetje jullie dwars zitten door gelukkig en vrij te zijn. Want nee, zijn haat zullen jullie ook niet krijgen.
bron: Pax Utrecht