commentaar op NRC en the Guardian
door Frans Wijnands –
Ik vind ook dat zowel de NRC, als The Guardian kwaliteitskranten zijn. Maar soms is die kwaliteit van bedenkelijk gehalte. Zoals nu weer eens: de NRC omdat het klakkeloos een samenvatting maakt van een verhaal in The Guardian en daar een sensatie-kop boven zet waar je als lezer eens even voor gaat zitten: ‘We kunnen niet wachten tot de paus doodgaat’.
Maar uit die korte samenvatting blijkt niet wie die ‘we’ zijn. Dat vraagt de krant zich ook niet af. En wie het lange Guardian-verhaal leest komt tot dezelfde conclusie. Leve de anonimiteit.
Ik heb een hekel aan verhalen gebaseerd op bronnen die volstrekt onnodig ongenoemd blijven. The Guardian citeert ‘een anonieme vooraanstaande priester uit Engeland’ die het heeft over ‘some of his followers’. Op dat moment zakt zo’n artikel voor mij beneden het journalistiek aanvaardbare. ‘Een vooraanstaande priester uit Engeland’. Wie? Waarom durft hij niet voor zijn mening uit te komen? En namens wie spreekt hij? Wie zijn de ‘we’ die hij noemt?
Dat er binnen en buiten het Vaticaan weerstand is tegen het doen en laten van paus Franciscus is absoluut geen nieuws. Het Guardian-verhaal vertelt dan ook niets nieuws maar zet alle bekende aversie tegen Franciscus nog eens op een rijtje. Met als belangrijkste figuur kardinaal Burke die zich tot in het diepst van zijn ziel gekwetst voelt omdat de paus hem uit zijn functie ontsloeg en hem naar een zijbeuk verwees. Burke is ronduit rancuneus en dus is zijn mening niet objectief.
Hij is niet de enige die de paus in diskrediet wil brengen vanwege zijn opmerkingen over seksualiteit, homo’s, communie voor gescheiden en hertrouwde gelovigen. De paus is te werelds geworden. Hij bemoeit zich met het mondiale vluchtelingenbeleid, kinderarbeid, met kernbewapening, armoede en het milieu. (Zie ons eerdere bericht over de tegenstanders, red.)
Zijn tegenstanders zouden liever zien dat hij zich meer bezig hield met het onvoorwaardelijk bewaken van de zuiverheid van de leer van Christus. En niet morrelen aan standpunten die de rk-kerk verdedigt inzake huwelijksmoraal en anticonceptie. Strikt genomen doet Franciscus dat ook niet. Hij verandert niks. Wèl stelt hij sommige zaken ter discussie; voorzichtig. Hij vraagt katholieken na te denken, om te praten over wereldomvattende maatschappelijke thema’s. Hij vraagt om aandacht voor nijpende problemen in de hedendaagse globale samenleving. Dat is riskant, want een deel van de roomse gelovigen houdt niet van vernieuwing. Maar hoe langer de opperherder van de rk-kerk (en zijn bestuur) de ogen gesloten houdt voor wat er in de wereld aan de hand is, dreigt de rk-kerk te verzanden in een rigide zelfvoldaanheid. Eigenlijk is dat een hautaine opstelling. Alsof je over de leer van Christus niet na mag denken, niet mag discussiëren, alsof je geen vragen mag hebben, of zelfs twijfel.
Ik denk dat Franciscus herinnerd zal worden als een paus die de kernboodschap van Christus heeft willen uitdragen: barmhartigheid en naastenliefde. Op die basis kan geen scheuring ontstaan, maar juist meer verbondenheid.
franswijnands@telenet.be