Door Eric Corsius
Onlangs mocht ik voor zaken enkele dagen in Toscane verblijven. De plek van samenkomst was een (voormalig) klooster in Cortona, gelegen op zo’n felbegeerde helling met een royaal uitzicht over het omliggende land. Goed eten en drinken kon men er ook. Het enige nadeel was de eetzaal, of liever: de decoratie ervan. Eén van de wanden was versierd met een levensgroot amateurschilderij, dat ontegenzeggelijk het laatste avondmaal wilde weergeven. Ik maakte er een foto van, die niet helemaal lukte, maar die ik hier met u deel. Hoe langer ik naar dit – ongetwijfeld goed bedoelde – kunstwerk keek, hoe groter mijn verbijstering werd. Dat ging zo ver, dat bij mij het verlangen postvatte, toe te treden tot een confessie of een religie met een strikt beeldenverbod. Ik realiseerde me, dat juist afbeeldingen als deze ten grondslag moeten hebben gelegen aan dergelijke beeldenverboden. Het schilderij was immers ronduit blasfemisch.
