ANALYSE
Op 4 oktober begint de historische synode over de vernieuwing van de Rooms-Katholieke Kerk. Journalisten mogen er voor het overgrote deel niet bij zijn. Op dat besluit is veel kritiek, want vraagt ‘synodaliteit’ juist niet om transparantie? Maar paus Franciscus houdt voet bij stuk.
door Hendro Munsterman in het Nederlands Dagblad
‘De synode is geen parlement’, zei paus Franciscus begin deze maand, in het vliegtuig op de terugreis vanuit Mongolië, op de vraag van een van de meegereisde journalisten of de beraadslagingen tijdens de synode openbaar zouden zijn. ‘Het is geen televisieshow waar alles op tafel komt, het is een religieus moment’, zei Franciscus verder, terwijl de aanwezige journalisten verbaasd of zelfs boos zuchtten, omdat zij buiten de deur gehouden worden. ‘Maar het is ook geen conclaaf’, dachten velen van hen gefrustreerd.
‘Wat we moeten bewaren is een synodale sfeer’, zei de paus. ‘Zonder de geest van gebed is er geen synodaliteit, maar wordt het politiek en parlementair.’
omstreden
Het is paradoxaal. Voor het eerst sinds het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965), dat de deuren en ramen van de verstarde Rooms-Katholieke Kerk openzette, wordt er zó open en vrij over de toekomst van de kerk gepraat.
Officieel gaat het vooral over de vraag hoe álle leden van de kerk meer inbreng en inspraak kunnen krijgen in het leven van de kerk, inclusief besluitvormingsprocessen. Maar daarmee verbonden zijn ook omstreden zaken, die door katholieken van overal ter wereld zijn ingebracht, zoals het priestercelibaat, de rol en inbreng van vrouwen in de kerk en de inclusie van lhbt+’ers.
ideologisch
Franciscus gaf in 2021 het startsein voor een een drie jaar durende synode, die opener en transparanter was dan ooit tevoren. I
lees het volledige artikel in het Nederlands Dagblad
beeld: https://www.toursinrome.nl/ koepel sint pieter