Column door Frans Wijnands
GENT
De eeuwen door hanteerden brave burgers een probaat middel om deugnieten, boeven en verraders te straffen. Die werden met pek overgoten en daarna met veren bestrooid. Aldus gebrandmerkt werden ze de stad of het dorp uitgejaagd; te voet, of achterstevoren vastgebonden op een paard of een ezel. Wegwezen en nooit meer terugkomen! Pek en veren. Ik vrees dat er Belgen zijn die de pedofiele oud-bisschop van Brugge, Roger Vangheluwe graag op die manier zijn bisdom en het land uit zouden willen jagen.
groeiende aversie
Zover zal het niet komen, maar de aversie tegen hem neemt langzamerhand de vormen van een heksenjacht aan. Boven op de reeds bewezen feiten van jarenlang misbruik van zijn toen minderjarige neefje, krijgt hij nu ook het verwijt dat hij kardinaal Godfried Danneels op een sluikse manier voor zijn karretje heeft gespannen door de kardinaal te laten bemiddelen tussen de dader (de bisschop dus), het slachtoffer en diens overigens verscheurde familie. Kardinaal Danneels heeft inmiddels toegegeven dat hij verregaand naiëf was om dat te doen, dat hij Vangheluwe meteen diens ontslag als bisschop had moeten vragen en dat hij beter naar het slachtoffer had moeten luisteren. Ooit veruit de sympathiekste bisschop van het Belgische episcopaat wordt Vangheluwe nu verketterd; evengoed in kranten-commentaren, als aan de stamtafels van de talrijke Vlaamse stamineekes. De conclusie is simpel: de man is een schijnheilige crimineel die zich weliswaar uit de openbaarheid heeft terug getrokken, maar nog niet diep genoeg door het stof is gegaan. Het wordt hem openlijk kwalijk genomen dat hij zich koestert in het sobere comfort van de Trappisten in hun Westvlaamse klooster in Westvleteren. Dat vinden velen geen boetedoening; ‘dat hij maar een klooster in een missieland zoekt’. Het katholieke weekblad ‘Tertio’ suggereert zelfs de trappistengemeenschap van Cavaco-Benguela in Angola. Daarnaast wordt Vangheluwe – ook binnen het huidige episcopaat – aanbevolen om over terugtreding tot de lekenstand na te denken.
verdwijnen vóór de heksenjacht
Veel gelovigen zouden intussen wegblijven van de gebedsdiensten in de abdij van Westvleteren omdat ook Vangheluwe daar aan deelneemt. Op die semi-openbaarheid zit niemand meer te wachten. Hij zou het invoelingsvermogen moeten hebben om snel en voorgoed uit zijn bisdom te verdwijnen. Dat lijkt onvermijdelijk, nu de zaak in het Vaticaan ter beslissing ligt. Ook de abdij begint zijn aanwezigheid als een last te voelen, hoezeer de abt, Manu Van Hecke, blijft benadrukken dat ieder mens, zelfs de grootste zondaar, recht heeft op hulp en gastvrijheid.Als Vangheluwe zelf geen aanstalten maakt voor een openbare biecht en daarna een vertrek met stille trom uit zijn bisdom, laat iemand hem daar dan toe dwingen: aartsbisschop Léonard, de nuntius, de Congregatie voor de Bisschoppen, de paus persoonlijk? Maar laat er vooral snèl iets van dien aard gebeuren voordat de heksenjacht op Vangheluwe echt onsmakelijk – èn on-christelijk – wordt.
franswijnands@telenet.be