Afbeelding via flickr.com. Een vrouw in haar gebombardeerde flat in Kyiv.
Andriy Zelinksyy SJ vluchtte vanuit Kyiv naar Lviv. Met een scherpe blik analyseert hij welke raderen de oorlogsmachine van Poetin doen draaien.
Ik voel me ontroerd door een heldere ster in de diepe, donkere nacht boven de westelijke Oekraïense stad Lviv. Eén klein maar heel helder licht dat schittert boven de stad waarnaar ik verhuisd ben vanwege de Russische luchtaanvallen op Kyiv, waar ik geleefd en gediend heb gedurende de laatste tien jaren.
Ik houd van Kyiv, een van de meest groene, aangename en vredige hoofdsteden in Europa. Op 24 februari ontwaakte ik in een heel andere wereld. De vrede was verpletterd door de Russische bommen die op mijn stad en op zoveel andere Oekraïense steden gedropt werden. Sinds die eerste morgen zijn de Russen zelfs niet één enkele dag opgehouden met het bombarderen en het beschieten van onze steden en dorpen.
De ongelofelijke verwoesting
Tot niet meer dan een paar weken geleden was Volnovakh, bij Donetsk – een stad die ik vaak heb bezocht – een stad met mensen in de straten en hoop in hun ogen, met kinderen die naar school gingen en ouders die aan hun toekomst dachten. En, thans, zoals andere door de Russen gebombardeerde steden, bestaat die stad niet meer; de stad niet en de toekomst van vele van haar inwoners niet. Zij zijn omgekomen door de oorlog.
Het is zinloos geweld, onzinnige wreedheid.
Tijdens die eerste drie weken van de Russische invasie werden meer dan 900 raketten en projectielen afgevuurd op Oekraïne, meer dan driehonderd per week of haast vijftig luchtaanvallen per dag. Alleen al in Kharkiv, een stad met anderhalf miljoen inwoners, werden meer dan 600 gebouwen totaal verwoest. De stad Mariupol, aan de noordwestelijke oever van de zee van Azov, wordt al meer dan twee weken belegerd. Soortgelijke verhalen kunnen verteld worden over de steden Irpin, Bucha, Chjernihiv en vele andere.
Ik, die de voorbije dagen getuige ben geweest van de omvang en de hevigheid van het geweld, kan nog altijd niet begrijpen waaraan het te wijten is. Het bombarderen van hospitalen voor kinderen en moeders, van scholen en kerken, van een bakkerij en van woonblokken, heeft geen enkel strategisch nut. Het is zinloos geweld, onzinnige wreedheid.
lees het volledige dagboek op Igniswebmagazine
Vertaling door Guido Dierickx SJ. Dit artikel verscheen in America Magazine – the Jesuit review.
beeld Afbeelding via flickr.com. Een vrouw in haar gebombardeerde flat in Kyiv.