Christelijke singles zijn het erover eens: zonder relatie en kinderen is het veel lastiger om een plek te
vinden in een kerk. Drie alleenstaande christenen vertellen. ‘Als single word je nooit echt als helemaal volwassen gezien.’
Een predikant die bidt voor ‘psychisch zieken, alleenstaanden en rouwdragenden’. Of een voorganger
die een 29-jarige single vrouw uit zijn gemeente terloops vraagt of zij nog op zoek is naar een man, ‘omdat hij iemand van 53 kent die ook veel van reizen houdt’.
Veel kerken vinden het lastig om singles zich echt thuis te laten voelen. Sommigen haken daardoor af, blijkt uit gesprekken met verschillende christelijke singles. Hoe kun je als kerk alleenstaanden zich écht welkom laten voelen? En wat kun je als single zelf doen om aansluiting te vinden?
‘Een digitale avondmaalsviering in coronatijd vond ik lastig. De voorganger zei: “als je thuis het brood en de wijn deelt, spreek dan de volgende woorden naar elkaar uit …”. Zit je daar alleen achter je laptop. Ja, dan is het even heel eenzaam.’
Aan het woord is Laura Kralt (33) uit Culemborg; christen en single. Zij is een van de mensen die reageerde op een oproep van het Nederlands Dagblad om hierover hun ervaringen te delen. Hoe ouder zij wordt, hoe lastiger zij het vindt om aansluiting te vinden bij een kerk. Toen ze jonger was, ging dat nog prima: in hippe kerken als Crossroads, Via Nova en Vineyard in Amsterdam vond ze als student snel haar plek. Maar gaandeweg ging het steeds meer opvallen dat Kralt géén relatie kreeg. ‘Dan ontstaan er allemaal stelletjes en steeds meer leeftijdsgenoten krijgen kinderen’, schetst ze…….
Lees het volledige artikel in het Nederlands Dagblad
beeld: www.flutox.es