DOOR DANIEL P. HORAN
De franciscaan Daniel P. Horan is een van de vaste columnisten van het Amerikaanse tijdschrift The Nationale Catholic Reporter. Hij gaat in op de betekenis van een Vaticaans document over het gebruik van de Social Media, waarover de Roeromsite eerder berichtte. Het is een leeswijzer bij het Vaticaanse document. (redactie)
Met de komst van de nieuwe sociale media-app Threads van Meta (het moederbedrijf van Facebook, Instagram en WhatsApp), zijn veel Twitter-gebruikers bezig met de vraag naar de toekomst van hun betrokkenheid bij het platform dat technologiemagnaat Elon Musk vorig jaar voor $ 44 miljard kocht. val.
Nog maar een jaar geleden zou het ondenkbaar zijn geweest dat een ander technologiebedrijf, zelfs een zo groot en rijk als Meta of Google, een legitieme uitdaging voor Twitter zou kunnen vormen, hoewel sommige kleine bedrijven het hebben geprobeerd . Maar met de ogenschijnlijk impulsieve aankoop van Twitter door Musk en wat is beschreven als een reeks vreselijke beslissingen en acties door de nieuwe eigenaar, is het eens zo belangrijke en relevante platform veranderd in een glitchy, onvriendelijke en steeds onaantrekkelijkere digitale ruimte.
Ik behoor tot de miljoenen Twitter-gebruikers die er eigenlijk genoeg van hebben. En ik weet niet zeker of ik wil blijven, ergens anders heen wil gaan of de sociale media helemaal wil verlaten.
Mijn ervaring van de afgelopen maanden op Twitter weerspiegelt de ervaringen van de New York Times-journalisten Natalie Kitroeff en Mike Isaac die in een recente aflevering van The Daily bespreken hoe teleurstellend en negatief de context op Twitter is geworden: Trollen en kwade trouw stemmen woekeren, beleid dat gebruikers onder druk zet om geld te verdienen met het platform heeft de organische geest van dialoog verzuurd, en personeelsinkrimpingen en slechte administratieve beslissingen hebben de fundamentele kwaliteit van de service aangetast.
Vorig jaar, voordat Musk Twitter kocht, heb ik bij gelegenheid van de vastentijd, al mijn sociale media-accounts op een rijtje gezet en gewaardeerd. En zoals ik op deze pagina’s deelde , was het over het algemeen een goede ervaring en een ervaring die nog steeds invloed heeft op mijn relatie met Twitter en andere platforms. Ik denk nog steeds na over hoe betrokken ik wil zijn en of het de moeite waard is om op dergelijke platforms te blijven.
‘Wie is mijn buurman?’ In het digitale tijdperk zijn degenen die we online tegenkomen net zo belangrijk als de gewonde man aan de kant van de weg in de gelijkenis in de tijd van Jezus.
Nu Threads probeert Twitter te vervangen, sta ik op een ander kruispunt en vraag ik me af of het de moeite waard is om van platform te wisselen of gewoon weg te lopen van alles. Om deze reden ben ik deze week opnieuw een document gaan lezen dat in mei is uitgegeven door het Vaticaanse dicasterie voor communicatie, getiteld ” Towards Full Presence: A Pastoral Reflection on Engagement with Social Media “.
Het is naar mijn mening een van de betere en nuttige documenten die het Vaticaan het licht deed zien. Vanaf het begin maakt het document duidelijk dat we in een tijd leven waarin de meeste mensen de “digitalisering” van onze samenlevingen niet volledig zullen kunnen vermijden. De openingsparagraaf merkt op: “Vooruitgang in technologie heeft nieuwe vormen van menselijke interacties mogelijk gemaakt. In feite is de vraag niet langer of we met de digitale wereld om moeten gaan, maar hoe.”
Deze vraag “hoe” deel te nemen aan “digitale continent” (Benedictus XVI) of wat “Toward a full presence” de “digitale snelwegen” noemt, raakt de kern van waar veel mensen op dit moment mee worstelen. Dit document is een nuttig gewetensonderzoek, een handig hulpmiddel waar veel gelovige mensen uit kunnen putten om hen te helpen bij hun eigen nadenken over hoe ze verder moeten gaan met de sociale media.
Vier delen
Het document is opgedeeld in vier delen en biedt treffende observaties en vragen om na te denken over wat het betekent om christen te zijn in een digitale wereld en op sociale media vandaag. Het Dicasterie voor Communicatie is duidelijk geïnspireerd op de encycliek Fratelli Tutti uit 2020 van paus Franciscus en baseert zich op de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan om de tekst te kaderen.
Het eerste deel richt zich op valkuilen en uitdagingen waarmee we in dit digitale tijdperk worden geconfronteerd, inclusief bedreigingen die net aan de horizon beginnen te verschijnen, zoals kunstmatige intelligentie.
In plaats van de onbekende ‘ander’ of vreemdeling online af te wijzen, te negeren of zelfs aan te vallen, proberen we hen te herkennen als onze broers en zussen in de wereld?
Het document beschrijft het ingewikkelde en gecompliceerde landschap op een realistische manier. Valkuilen benoemd worden: zijn de toenemende verdeeldheid en polarisatie die op sociale media ontstaan als echo van onze keuzes, algoritmen die zijn ontworpen om ons op de platforms vast te houden en triggers die bedoeld zijn om woede en wrok onder groepen te versterken.
Drie vragen bij deel 1
De conclusie van dit gedeelte bevat drie uitstekende vragen ter overweging:
* Hoe kunnen we samen meer gezonde online ervaringen creëren waar mensen gesprekken kunnen aangaan en meningsverschillen kunnen oplossen door wederzijds te luisteren, in een geest van dialoog?
* Hoe kunnen gemeenschappen manieren vinden om verdeeldheid te overwinnen en dialoog en respect op sociale mediaplatforms te bevorderen?
* Hoe kunnen we de online omgeving terugbrengen naar wat het zou moeten zijn: een plek van delen, samenwerken en erbij horen, gebaseerd op wederzijds vertrouwen?
Het tweede deel nodigt ons uit om verder te gaan dan alleen het erkennen van de uitdagingen die voor ons liggen en ook te onderkennen dat er algoritmes worden ingezet door commercie en kapitalistisme gedreven en attent te zijn op technologieën die de gevaren die we vandaag ervaren vergroten. Dat bewustzijn kan ons helpen om mensen van authentieke ontmoeting te worden.
Verwijzend naar de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan, legt het document uit: “De gelijkenis kan ons in het gebruik van sociale media inspireren omdat ze de mogelijkheid illustreert van een zeer betekenisvolle ontmoeting tussen twee volslagen vreemden.”
Het document daagt ons uit om met sociale media om te gaan op manieren die dieper, reflectiever, attenter en vriendelijker zijn dan we vaak geneigd zijn te zijn. In plaats van de onbekende “ander” of vreemdeling online af te wijzen, te negeren of zelfs aan te vallen, wordt ons de vraag gesteld: proberen we ze te herkennen als onze broers en zussen in de wereld?
Vraag bij deel 2
Het doel van dit gedeelte kan worden samengevat door de eenvoudige vraag die in het evangelie aan Jezus wordt gesteld: “Wie is mijn naaste?” In het digitale tijdperk zijn degenen die we online tegenkomen net zo belangrijk als de gewonde man aan de kant van de weg in de gelijkenis in de tijd van Jezus.
Het derde deel concentreert zich op de volgende stap in dit proces van christelijk engagement online, dat begint met authentieke ontmoeting met de vreemdeling en probeert van daaruit een echte gemeenschap van personen op te bouwen. De relaties die op digitale platforms ontstaan zouden vervolgens in verband gebracht kunnen worden met de fysieke wereld. We kunnen ons afvragen hoe wat we online doen en zeggen, verband houdt met de wijze waarop we ons in de zogenaamde ‘echte wereld’ gedragen.
Eucharistische dimensie van dit deel
Dit gedeelte heeft ook een diep eucharistische dimensie, aangezien de auteurs van het document ons eraan herinneren dat we als christenen geroepen zijn om met elkaar aan tafel te zitten, net zoals Jezus deed in zijn eigen aardse bediening. Je kunt niet simpelweg ‘online leven’, maar moet ook in levende lijve met elkaar leven.
Zoals het document zegt: “Belichaming is belangrijk voor christenen. Het Woord van God werd geïncarneerd in een lichaam, hij leed en stierf lichamelijk, en hij stond weer op in de opstanding in zijn lichaam.”
Ten slotte stelt het document enkele manieren voor waarop we een bepaalde gemeenschapsstijl kunnen ontwikkelen. Juist als christenen zijn we geroepen om een gemeenschap van liefde te zijn, een gemeenschap van verhalen, een gemeenschap die geneest en een gemeenschap die getuigt van de God van Jezus Christus waarin we belijden te geloven en die we volgen.
Simpel gezegd, dit is bijzonder uitdagend in een tijd die wordt gekenmerkt door polarisatie en door media die vaak individualisme, egoïsme, hebzucht, vijandigheid en kwade trouw bevorderen.
Wat mij betreft, ik weet nog steeds niet zeker hoelang mijn langdurige relatie met sociale media zal standhouden. Maar zolang ik over die ‘digitale snelwegen’ blijf reizen, zal ik dit document benutten als bron van reflectie en onderscheiding.
Bron: NRConline
Beeld: https://img.freepik.com/