De media meten het vandaag breed uit: het bezoek van de bisschop van Rome, paus Franciscus aan het Italiaanse eilandje Lampedusa. Op dit zuidelijkste puntje van Europa zijn, op zoek naar een nieuw leven, duizenden en duizenden vluchtelingen in Afrika, aangeland. En duizenden bereikten hun doel niet maar kwamen om in wrakke bootjes. Het altaar, het kruis, de staf die de paus in de hand had en de kelk die hij in de viering gebruikte waren gemaakt uit wrakhout van deze bootjes. Zo heeft paus Franciscus zich solidair betoond met de vluchtelingen. Hij ging voor in de eucharistie, bad om vergeving voor het onrecht dat de vluchtelingen wordt aangedaan en deed een beroep op de verantwoordelijke politici en die hen ondersteunen om een einde te maken aan de “globalisering van de onverschilligheid” die nu oprukt en waarvan deze vluchtelingen het slachtoffer worden.
Op de site van xaveriusamersfoort was al eerder te lezen over het gevaar van de onverschilligheid. De Dominicaan Timothy Radcliffe wees daar op in zijn Schillebeecklezing in december 2011. Hij ziet die onverschillgheid het als een van de grootste bedreigingen van een geloofwaardig christenzijn, de paus karakteriseert het als ‘ leven in een zeepbel’.