Ouderen gaan minder snel naar verpleeg- en verzorgingshuizen, maar kunnen ze ook langer thuis blijven in hun kerk? Dorry de Beijer, lekendominicaan en geestelijk verzorger, las een boek over geestelijke zorg aan dementerenden van een geloofsgemeenschap. Een aanbeveling.
De gevolgen van het ingrijpende overheidsbeleid ten aanzien van de zorg worden steeds meer zichtbaar, ook voor mensen met dementie. Tot voor kort woonde een dementerende gemiddeld 7,5 jaar thuis. Dat is nu veel langer aan het worden. Bij de meeste zorginstellingen is de wachtlijst inmiddels verdwenen.
In de Nijmeegse wijk Hazenkamp- St Anna is daarom in september jl een project gestart om deze wijk dementievriendelijk te maken. Wat dat precies inhoudt zal gaandeweg duidelijk worden, maar dat het nodig is blijkt uit de prognoses. Woonden er in 2013 ca 2.200 mensen met dementie in Nijmegen, in 2020 zullen dat er ca 2.500 zijn en in 2030 ca 3.200. Een stijging dus met 45%! Van hen woont tegen die tijd slechts 30% in een instelling en 70% thuis. En van die laatste groep woont 40% alleen, met of zonder netwerk van mantelzorgers.
Het project in Hazenkamp-St Anna word gedragen door maatschappelijke organisaties en de gemeente Nijmegen, zo lees ik in de informatie op internet. Kerken worden niet vermeld. Waarom weet ik niet, maar toch is dat jammer. Want in de kerk is de vergrijzing al veel langer gaande dan in de samenleving. Verhuisden parochianen en gemeenteleden tot voor kort naar een woonzorgcentrum of verpleeghuis, en kerkten daar indien mogelijk, nu blijven zij langer thuis.