column door Jan Willem Wits in het Nederlands Dagblad
De kans is uitgesloten dat de kerken de komende tijd met een christelijke kieswijzer naar buiten komen. Journalisten proberen in campagnetijd steevast om kerkleiders een stemadvies te ontfutselen, maar die zullen dat behendig ontwijken. Misschien dat ze iets mompelen over de bescherming van de zwaksten en het belang van verbinding, maar de individuele gelovige zal toch echt zelf moeten bepalen wie zij of hij in het stemhokje aankruist. Ik vermoed ook dat er een ongemakkelijke stilte over de kerkbanken zou neerdalen wanneer de predikant van dienst bij het votum uitbundig zou verklaren: ‘Stemt allen Mirjam!’ Of: ‘Stem Henri!’ ‘Stem Pieter!’
Die partijpolitieke neutraliteit van de kerken is relatief nieuw. In de vorige eeuw stonden predikanten als Kuyper en Kersten juist in de frontlinie om hun kudde ook politiek te hoeden. Dat zou nu ondenkbaar zijn. In de Rooms-Katholieke Kerk geldt sinds de jaren tachtig zelfs een verbod voor priesters om een politiek ambt te bekleden. De laatste die in Nederland door de mazen van die wet glipte, was pater David van Ooijen, die tot 1993 voor de PvdA in de Eerste Kamer zat – nog niet zo lang geleden dus.
Sommigen vermoeden dat de ‘scheiding van kerk en staat’ kerken huiverig maakt om zich in het politieke debat te mengen. Dat is een misverstand. In Nederland betekent die scheiding dat de overheid zich buiten kerkzaken moet houden – niet andersom.
lees de volledige column in het Nederlands Dagblad
lees ook ons bericht over de Duitse situatie