Velen vragen zich af wat het standpunt van een gelovige zou kunnen zijn na de verkiezingen eerder deze week. Erik Borgman zet ons aan het denken. Hij stelt dat de centrale gelovige vraag weinig aandacht krijgt: ‘Het gaat niet om waar je voor gaat, maar om waar je voor knielt.’
door ERIK BORGMAN OP
In mijn boek Overlopen naar de barbaren uit 2011 verdedig ik dat het gelovig gesproken niet draait om de vraag waar je voor gaat, maar om waar je voor knielt.
Ik hoor niet bij het grote aantal zwevende kiezers dat er een halve week voor de verkiezingen nog is vanwege een extreme overvloed aan mogelijkheden. Want ook katholieke of katholiek geïnspireerde politici geven zich geen rekenschap van wat voor mij religieus gesproken fundamenteel is: dat God alle dingen nieuw maakt (vgl. Openbaring 21,5) en dat wij kinderen van God zijn, maar dat wat wij uiteindelijk zullen zijn, nog niet is geopenbaard (1 Johannes 3,2).
Daarom leven wij niet van onze plannen, maar van wat ons overkomt en weten te ontvangen als genade.
Katholieke politici zouden zich wat mij betreft moeten realiseren dat God een vluchteling is en dat wij ons er daarom niet op moeten richten de vluchtelingenstroom te beheersen of zelfs te stoppen, maar nieuwkomers optimale mogelijkheden moeten bieden bij te dragen wat ze te geven hebben. Zodat zij voor ons genade zijn.
Katholieke politici zouden moeten bedenken dat onderwijs jonge mensen opleidt voor situaties die niemand van ons nog kent. Daarom moeten we niet proberen ze te maken tot onze vervangers in de bestaande samenleving, maar tot bedenkers van nieuwe mogelijkheden die bereid zijn deze ook te realiseren. Zodat de samenleving tot bloei komt, en daarbinnen zijzelf.
Katholieke politici zouden moeten inzien dat mensen geen slaven zijn van hun belangen, maar ernaar hunkeren in hun verlangens te worden aangesproken. Dat niet rijkdom en overvloed en comfort ons bevrijden, maar de vrijheid elkaar vooruit en door elkaar vooruitgeholpen te worden.
bron: huisvandominicus.nl