column februari 2009

diplomatie en religie

20

min. Livni en president Abbas

Een conflict als dat tussen Palestijnen en Israeli’s kan niet alleen langs diplomatieke wegen worden opgelost. Vele mislukte pogingen daartoe zijn het bewijs. Politiek kent grenzen die tussen partijen wederzijds blokkades blijken te worden.

Het leven wordt niet alleen door rationele overwegingen gestuurd, er zijn dimensies die dieper reiken en het hart raken. Zou de weg naar de vrede daarom ook niet vanuit de religies gebaand kunnen worden? Zouden politici er niet goed aan doen  de kansen tot het bereiken van vrede te vergroten door ook religieuze en spirituele leiders bij het vredesproces te betrekken?  En zouden dan ook niet meer vrouwen erbij betrokken moeten worden, zij gaan dikwijls vanuit een andere mentaliteit te werk. Een van de vooroordelen tegen de religies -op grond van de extreme uitingen van religie-  is dat zij de vrede zouden bedreigen. Maar als men de religie niet tot een probleem wil laten worden, dan moet juist de religie een deel van de oplossing worden.

Over de grenzen van elke religie heen, zouden we onszelf bovendie moeten zien als deel van de grote schepping. Mensen die waarden delen in een soort wereldburgerschap.
Pas daarna zouden we ons moeten zien als behorend tot een nationaliteit of godsdienst. We hebben nood aan een reis van het hoofd naar het hart. Fanatici aan beide kanten werpen barières op voor de vrede. Vredesopbouw moet in de diepte plaatsvinden door relaties tussen mensen te ontwikkelen en door vrede te stichten in de harten van de mensen.

Het is al herhaaldelijk gebleken dat bestanden elk ogenblik weer kunnen worden verbroken bij gebrek aan een spirituele vredesopbouw. Engagement in een religieuze traditie speelt dan een belangrijke maar geen exclusieve rol. Religieuze leiders hebben de plicht om naast de politieke leiders de mensen in hun hart te bereiken, los van de vraag welke interpreatie van een godsdienst je aanhangt. Religies kunnen zo een toegevoegde waarde zijn op weg naar de werkelijke vrede.

TB: