column november 2014

Andersgeaard

Homoseksualiteit blijft een moeilijk thema; voor sommigen binnen de kerk althans. Waar Paus Franciscus eerder dit jaar had aangegeven dat oordelen over iemands seksuele geaardheid er wat hem betreft niet bij is, lijkt een behoorlijk aantal bisschoppen er meer moeite mee te hebben mensen te accepteren zoals ze zijn.

De eerste berichten over de Bijzondere Synode waren hoopvol. Er zou een nieuwe wind gaan waaien uit Rome. Niet langer het verwijtende vingertje, maar een open en liefdevolle houding richting homoseksuelen en gescheiden mensen. Waarom de werkelijkheid veroordelen? Liever een situatie die je misschien niet in alle opzichten ideaal vindt accepteren en er samen het beste van maken.

Volgens NRC haalde een voorstel, dat voor een meer respectvolle omgang met homoseksuelen en gescheiden mensen had moeten zorgen, net niet de benodigde tweederde meerderheid. Een aantal bisschoppen wil afstand nemen van de officiële leer van de kerk, waarin veroordelend wordt gesproken over homoseksuelen. Dit is hoopvol. Maar een voldoende meerderheid is het ‘dus nog niet. Jammer en wat mij betreft maar moeilijk te accepteren.

Veranderen valt blijkbaar niet mee. Dit is waar voor ieder mens persoonlijk en dit is zeker waar voor de kerk. Voordat zo’n instituut zich aanpast, moet er heel wat water door de Maas. Het is misschien niet realistisch te veronderstellen dat de hele wereld mee zou moeten in onze liberale opvattingen. Van mij hoeft een officiële leerstelling niet meteen overboord, omdat ik over dit of dat persoonlijk wat genuanceerder denk. Zolang het besef er maar is dat er naast de gedroomde ‘ideale’ wereld van een deel van de clerus ook een echte wereld bestaat en dat de kerk in die echte wereld geworteld is.

Het conservatieve deel van de kerk voert een achterhoedegevecht. Tenminste dit voel ik, wanneer ik de dagelijkse praktijk in veel parochies zie. Naar hoe iemand geaard is wordt – heel terecht – niet gevraagd en ook niet relevant gevonden. Ook vraagt niemand zich af of een kerkganger die ter communie gaat misschien eerder getrouwd is geweest.

Iedere verandering begint bij één mens en groeit van daaruit verder. Op het oog gaat zo’n verandering dan ook langzaam. In het begin is dit ook zo. Maar wanneer voldoende mensen zich bij een verandering aansluiten, kan het snel gaan. Dan kun je de ‘wind of change’ bijna letterlijk aan den lijve ervaren. Ik weet niet hoe het met u is, maar ik voel en zie het.

Verschillende Osse pastores spreken zich op www.zodoenwedatinoss.nl zelfs actief uit voor de acceptatie van homoseksuelen. Het kan dus wel; ook in Oss. Misschien moeten we meer geduld hebben en tevreden zijn met de dagelijkse praktijk. Meestal volgt de theorie de praktijk; gelukkig niet andersom.

René Peters