Soms worden dossiers aangelegd. Dat vindt in het bijzonder plaats als er een probleem dreigt te ontstaan. Men gaat dan nauwkeurig opschrijven wat er is gebeurd en welke maatregelen overwogen zijn en zijn uitgevoerd. Dat gebeurt dikwijls om later des te meer verantwoord te zijn als er zware besluiten moeten bevallen. De term ‘dossiervorming’ duidt er op dat er een ernstige situatie aan de orde is en dat men goed voorbereid verder wil gaan.
Dat in de katholieke kerk een ernstige situatie aan het ontstaan is doordat de leiding steeds meer voorbijgaat aan de betekenis van de plaatselijke geloofsgemeenschap is wel duidelijk. Dat begint al in ‘Rome’, waar de sympathie voor de zogenaamde nieuwe bewegingen veel sterker is dan de zorg voor de parochies, plaatselijke geloofsgemeenschappen. Op vele plekken volgt het wereldepiscopaat braaf. Onder het mom van een noodzakelijke reorganisatie worden de parochies uit elkaar gespeeld, van de gelovigen afgenomen en bijna zonder uitzondering zonder dat zij er zelf ook maar één jota in hebben te vertellen. ‘De kerk is geen democratie’, heet het dan op de episcopale kantoren. Maar vergeten wordt dan dat een regel uit de eerste christenheid ook nog steeds geldig is: de gelovigen hebben er recht op betrokken te worden bij zaken die hen aanbelangen.
Natuurlijk moet ook organisatorisch de kerk bij de tijd blijven, maar dat is iets wat niet geïsoleerd in bisschoppelijke curie kan worden beslist en in kille sanering kan worden uitgevoerd.
De Roerom presenteert in dit dossier artikelen die laten zien dat er veel geloofsleven aanwezig is in de plaatselijke geloofsgemeenschappen, klein en groot. De heilige Geest waait zeker ook daar en via dit dossier zal De Roerom daar op blijven wijzen.
In dit dossier zal ook ruimte zijn voor bijdragen van bezoekers, let op de reactiemogelijkheid.