Synode Blog, dag 12: Ambten, bedieningen en een bevalling

Donderdag, 17.10.2019

Voor mij begint de synode elke dag om 6.30 uur met de Heilige Mis in het huis waar ik verblijf. Erzijn daar ongeveer 40 zogenaamde synodedeelnemers uit Venezuela, Ecuador, Colombia, Brazilië, Suriname, Guyana en Duitsland. De eucharistie wordt bijna volledig in het Spaans of Portugees gevierd. We kenden elkaar niet allemaal toen we naar Rome kwamen. De broederlijke en familiale saamhorigheid met elkaar is heel vanzelfsprekend gegroeid. Aan tafel praten we levendig, verdiepen we wat er in de synode naar boven komt, wisselen we onze meningen uit. Ik ben vooral blij dat ik mijn twee buren uit de Caribische regio , de bisschoppen van Paramaribo en Georgetown, beter heb leren kennen.

Corrigeren en ter zake komen

Op donderdagochtend waren we nog steeds bezig in de kleine gesprekskringen met onze rapporten, die elke groep ‘s middags in de synode-aula zou moeten presenteren. Dat was echt werk. Dingen moesten worden verbeterd en worden toegespitst. In onze kring ging het over de bedieningen van leken (m/v) en in welke concrete vorm die gegoten kunnen worden. Is het voldoende wat er op dat vlak tot nu toe al bestaat, of moeten nieuwe ambten en bedieningen gecreëerd worden, die aansl;uiten bij de eisen van onze tijd en die het pastoraat van nu nodig heeft? Hoe kunnen we nu, profetisch wijs en pastoraal verstandig ambten en diensten meer impact geven? Ook het diaconaat voor vrouwen en mannen kreeg bij ons uitvoerige aandacht.
We hebben ook veel over de
 ecologie en de schepping gesproken. Daarom was er een voorstel om een zogenaamd “Ministério de Ecologia” te creëren, een ambt of bediening voor ecologie. 
Voor ons was het belangrijk dat deze onderwerpen, evenals andere, in de plenaire discussie zouden worden ingebracht. Alleen dan kunnen deze ideeën zich verder ontwikkelen.

Voorzienigheid en een avontuurlijke geboorte

Mijn gedachten gingen die dag naar de kleine Ignácio Bernardo, die precies een jaar geleden werd geboren, op 17 oktober 2018. In avontuurlijke omstandigheden. Vorig jaar hadden we bezoekers uit het Duitse klooster Siessen. Zuster Karin Berger en zuster Ruth Rottbeck bezochten Óbidos om onze regio en het hospitaalschip “Papa Francisco” te leren kennen. Zuster Ruth was chef-arts arts in een ziekenhuis in Stuttgart. We wilden zien of het mogelijk was om haar naar het Amazonegebied te halen voor het hospitaalschip (waar ze inderdaad nu werkt – godzijdank!).

Voor 19 oktober planden we een kleine reis naar Mocambo, een kleine gemeenschap in het achterland, een uur met de speedboot. Toen we hoorden dat de pastoor die dag weg zou zijn, besloten we ons bezoek een dag te vervroegen. Op een dag.

Ik zag het kind al geboren in de boot van de bisschop

We gingen op weg op en aan het einde van ons verblijf, om ongeveer 11 uur, kwam Senhor Luiz naar ons toe en vroeg of we zijn 16-jarige dochter mee naar de stad konden brengen. Ze was hoogzwanger. Tegen middernacht viel ze uit haar hangmat gevallen en de weeën zetten in. Zuster Ruth en ik keken elkaar aan. Als in een film zag ik het al gebeuren: een kind dat in de boot van de bisschop ter wereld kwam!

Vol vertrouwen dat alles goed zou gaan, hielpen we de jonge vrouw in de speedboot. We kwamen op tijd aan in Óbidos, de ambulance was er al. In het ziekenhuis beviel de jonge moeder met een keizersnede en ze bracht de kleine Ignácio Bernardo ter wereld. We waren allemaal dolblij. Vooral toen de verantwoordelijke arts ons vertelde dat moeder en kind het niet zouden hebben overleefd, als we een dag later zouden zijn gekomen. Voor ons allen Gods beschikking , een gedachte die ons nog steeds ontroert.