Kerk en jonge mensen synodeblog dag 10

Na tien dagen ontstaat er al een routine. Gisteren heb ik de samenvatting van  de inbreng in de synodeaula over het 2e deel van het werkdocument samengesteld en afgegeven. Nu werken wij verder in de Duitstalige kleine werkgroep. Het gaat intussen om het interpreteren van datgene wat de bisschoppen hebben waargenomen bij het kijken naar levenswerkelijkheid van de jeugd.

Nu komen de grote fundamentele vragen aan de orde: 

Theologische vragen: Wie is God en hoe ontmoet Hij, ons mensen? Dat is een wezenlijke vraag als we spreken over het begrip “roeping”. We gaan er namelijk van uit dat God in zijn vrijheid met iedere afzonderlijke mens een relatie tot stand kan brengen en dat de mens tegenover God op dit “roepen” een antwoord kan geven – in ieder geval ook in echte vrijheid. 

Vanuit de menswetenschappen: hoe denken we over de mens, is hij vrij en in welke relatie staat hij met God?Onvermijdelijk zijn ook vragen vanuit het denken over de kerk, de ecclesiologie: we wisselden van gedachten over de noodzaak van persoonlijke begeleiding, maar ook hoe belangrijk kleine groepen als huisgemeente zijn. Dat helpt ons om onszelf en de wil van God beter te onderscheiden. Dat is precies waar de Kerk voor moet staan. Ik kan immers niet in mijn eentje een gemeenschap vormen. Geloven en naar God op weg zijn kan en moet niemand alleen.
 

Deze wat droge overwegingen hebben belangrijke gevolgen: als ik erken dat iedere mens geroepen kan worden, heeft ook ieder principieel het recht in de kerk wat te zeggen, want aan ieder kan God zijn wil zich openbaren. Dat betekent dus ook dat God in en door jonge mensen spreekt.

Daarmee zijn de concrete thema’s gegeven waarnaar de Kerk moet luisteren en die ze ook moet uitwerken. Naar mijn idee liggen hier bouwstenen die in het 3e deel (Kiezen welke concrete stappen de synode wil zetten)  opgepakt moeten worden.Het voelt aan als de stilte voor de storm, wie weet komt er beweging in de zaak!

Ik denk dan aan bisschop Oscar Romero, die zondag is heilig verklaard. Een Jezuïet die bij de heiligverklaring wilde zijn, vertelde dat hij zich nog goed kon herinneren dat toen Romero tot bisschop van El Salvador werd benoemd, zijn communiteit van Jezuïeten, in crisisberaad bij elkaar kwam. Men stond kritisch tegenover zo’n conservatief iemand op de bisschopsstoel. En wat gebeurde toen? Romero werd de  stem van de armen, de stem van een kerk in verandering! 

Ik ben er vast van overtuigd dat de grote hervormingen in de kerk niet vanuit documenten tot stand komen, maar door mensen, door heiligen.

Ik zou willen dat we in ons leven meer naar Gods wil vragen en dat we meer weten te luisteren naar zijn roep aan ons, opdat we erkennen wat wij kunnen doen om Kerk en wereld te verbeteren.

Als dit bewustzijn en dit verlangen door deze synode toeneemt, zowel bij de hiërarchie als bij alle gelovigen, dan zou veel angst verdwijnen, veel vertrouwen groeien en een samen op weg mogelijk zijn.

 

Clemens Blattert sj