In het jongste nummer van het blad van de Mariënburgvereniging wordt een helpende hand uitgestoken naar geloofsgemeenschappen die zoeken naar meer zelfstandigheid. We nemen dit artikeltje hieronder over:
OP WEG NAAR ZELFSTANDIGE GELOOFSGEMEENSCHAPPEN
Een handleiding
Het komt de christengelovigen onverminderd toe vrij verenigingen te stichten en te leiden met doelstellingen van caritas of vroomheid of ter bevordering van de christelijke roeping in de wereld, en bijeenkomsten te houden om deze doelstellingen gemeenschappelijk na te streven.”
Met een zeker genoegen citeert het Werkverband voor de Rechtscultuur in de Kerken (WRK) dit artikel 215 uit het kerkelijk wetboek en voegt daaraan toe: “het is interessant te constateren dat het in de hele beschaafde wereld erkende ‘mensenrecht’ van vrije vereniging ook binnen de kerk geldt”.
heft in eigen hand
Nu in onze decennia het kerkbezoek drastisch inkrimpt en de kerkleiding dat nog bevordert door parochies te fuseren, wat gelijk staat met opheffen, en kerkgebouwen te laten slopen, nemen groepjes gelovigen steeds vaker het heft in eigen hand en roepen een kleine, zelfstandige geloofsgemeenschap in het leven. Zulke geloofsgemeenschappen zien we in de praktijk veelal ontstaan als groepen die samenkomen om te vieren. Dat is begrijpelijk. Aan vieringen wordt in alle christelijke kerken een centrale plaats gegeven. En uitgerekend daar worden veel vragen gesteld en wordt veel onbehagen ervaren. De behoefte aan vernieuwde en aangepaste liturgie is op zich al ruim voldoende reden om tot nieuwe groepsvorming over te gaan.
Maar gemeenschappen van christenen hebben een bredere roeping dan alleen maar vieren. Ze moeten werken aan geloofsvorming en geloofsverdieping in eigen kring, ze moeten werken aan een samenleving waar liefde en gerechtigheid de leidende waarden zijn, en waar mensen in nood worden bijgestaan. Ten behoeve van zulke gemeenschappen heeft het WRK onder de titel “Op weg naar zelfstandige geloofsgemeenschappen” een handleiding samengesteld waarin
Maar gemeenschappen van christenen hebben een bredere roeping dan alleen maar vieren. Ze moeten werken aan geloofsvorming en geloofsverdieping in eigen kring, ze moeten werken aan een samenleving waar liefde en gerechtigheid de leidende waarden zijn, en waar mensen in nood worden bijgestaan. Ten behoeve van zulke gemeenschappen heeft het WRK onder de titel “Op weg naar zelfstandige geloofsgemeenschappen” een handleiding samengesteld waarin
de meeste vragen en kwesties besproken worden die zich kunnen voordoen bij de vorming van dergelijke gemeenschappen. Onder meer komen leiderschap, ledenwerving, financiering, sacramenten, oecumene e.d. ter sprake. Onlangs is nu ook de Stichting Ondersteuning Kleine Geloofsgemeenschappen (OKG) opgericht.