Een kloosterzuster die een strofe uit een lied van Augustinus – hertaald door Huub Oosterhuis – citeerde, trof me.
‘Veel te laat heb ik jou lief gekregen
schoonheid wat ben je oud wat ben je nieuw
veel te laat heb ik jou lief gekregen.Binnen in mij was je, ik was buiten
en ik zocht jou als een ziende blinde
buiten mij, en uitgestort als water
liep ik van jou weg en liep verloren
tussen zoveel schoonheid die niet jij was.’
De kloosterzuster citeerde deze strofe nadat ik een lezing had gehouden naar aanleiding van mijn boek over Augustinus en diens betekenis voor nu. Ze wilde de aanwezigen een aantal citaten van Augustinus meegeven. Belangrijk vond ze, zo zei ze, dat er vanuit de traditie nieuwe en oude schatten gedolven worden. Ik onderschrijf dat van harte: er is weinig nieuws onder de zon. Alles moet veranderen, opdat alles hetzelfde blijft, naar woorden van de Italiaanse schrijver Guiseppe Tomasi di Lampedusa. Laten we zuinig zijn op de traditie, niet zomaar onze geschiedenis en culturele verworvenheden op het spel zetten. Wie zijn wij om te denken dat we op het toppunt of einde van de geschiedenis leven? Het is niet vreemd om stemmen uit het verleden in het heden te laten resoneren – staan wij immer niet op de schouders van reuzen?
lees het vervolg op de site van het Goede Leven
foto:© zusters norbertinessen oosterhout