Kerk en jonge mensen synodeblog dag 21

 Synode Blog – Dag 21

Drie en een halve week debatteren bisschoppen, deskundigen én een aantal jongeren uit de hele wereld in het Vaticaan over de jeugd, het geloof en de onderscheiding van de roeping. Een van de uitgenodigde experts uit Duitsland is Clemens Blattert SJ, hij werkt met jongeren. Hij schrijft een blog voor vandaag: dag 21.

 

Achter de schermen wordt momenteel aan de tekst van het slotdocument gewerkt. Aan het einde van de synode zullen de bisschoppen er paragraaf voor paragraaf over kunnen stemmen. 

Terwijl het secretariaat van de synode nog steeds onder druk werkt, begin ik me te ontspannen, omdat de experts nu geen taak meer hebben. Aan die ontspanning heeft de pelgrimstocht van gisteren ook veel bijgedragen. Dus ik kon vanmorgen genieten van een cappuccino en een cornetto in mijn favoriete bar direct bij de hoofdvestiging van de Jezuïeten in Rome.

 

Aan het einde van de Synode zijn veel Duitstalige journalisten gekomen die de synodedeelnemers vragen om een interview. Ik ga niet in op de meeste aanvragen, in het bijzonder waar ze mij vroegen om mijn kijk op de problemen die gerezen zijn rond de verklaring van ‘geen bezwaar’ van mijn medebroeder Ansgar Wucherpfennig. Ik kan niet meer zeggen dan iemand anders die het nieuws hierover heeft gevolgd.
Hier in Rome woon ik met Pater Generaal onder één dak en ik zit elke dag met de prefect van de Congregatie van Godsdienst en Onderwijs en de paus in een ruimte. Maar dat wil niet zeggen  dat die fysieke nabijheid me voordeel oplevert. Alle gesprekken zijn hier zeer discreet, en de etiquette staat niet toe pater Generaal tijdens de maaltijd met dergelijke interne kwesties lastig te vallen.

Maar ik ging vandaag wel in op de vraag van een journaliste die na de ochtendkoffie over de synode wilde praten. We zaten op het dakterras van het Jezuïetenklooster.  

In gesprek met de journalist merkte ik dat één woord tijdens deze synode als vanzelfsprekend werd beschouwd:

‘onderscheiding’ . Onderscheid maken is geen vanzelfsprekendheid, maar een kunst die geleerd wil worden.

Het “onderscheiden van de geesten” heeft een lange traditie in spirituele geschiedenis. Ignatius von Loyola had ervaren  tijdens een langdurigr revalidatie, dat er verschillende krachten in hem werken. Sommigen stimuleren hem, andere spiegelen alleen maar iets extra’s  voor.  Hij vertrouwde op zijn intuïtie en ontwikkelde daaruit de onderscheiding van de geesten. Het werd een kompas om zijn plaats in het leven te vinden. Met de geven van de Geestelijke Oefeningen aan zijn eerste metgezellen begon Ignatius zijn ervaringen door te geven. 

Maar wat is het bijzondere aan deze ervaringen? In feite zijn ze gegeven aan iedereen. Gelooft een mens dat God hem de weg naar beter leven kan laten zien, en wil een mens ruimte maken voor het goede, dan komt hij er al vlug achter dat het niet zo eenduidig is.  Veel stemmen van binnen en van buiten komen op je toe. Je wordt in verschillende richtingen getrokken. In de spiritualiteit wordt dat de strijd tussen goed en kwaad genoemd. Om deze twee te onderscheiden, moet je goed luisteren naar je innerlijke bewegingen. Dit onderscheid kan ook worden toegepast op gemeenschappen, zoals ik op de Synode kon ervaren. Maar het kost veel kracht, tijd, rust en geduld. Het is niet altijd duidelijk wat van welke kant komt. 

Als Jezuïeten proberen we dit onderscheidingsvermogen in onszelf te oefenen en door te geven. Ik denk vaak dat Jezuïet-zijn echt iets geweldigs is. Leiders in spiritualiteit en priesters zijn een beetje als managementconsultants, die mensen adviseren en begeleiden om de mogelijkheden te onderscheiden die hun levens’onderneming’ biedt.
Met het “onderscheiden van de geesten”  reiken we mensen al eeuwen criteria aan om hen te helpen steeds opnieuw weer duidelijke besluiten te nemen.

Ook het uiteindelijke document waarover deze morgen moet worden gestemd, moet niet worden verstaan als zou het ‘t  wel en wee van de mensen bepalen, maar het is “gewoon” een hulpmiddel bij de onderscheiding der geesten. Het moet in ons het verlangen sterken om op het spoor van de Heilige Geest te blijven, die ons tot meer leven lokt.

 

Clemens Blattert SJ