Bijdragen aan de discussie

Een korte reactie (ingezonden brief, reactie op artikelen over de plaatselijke geloofsgemeenschap)

 

Het is niet mijn gewoonte om te reageren op artikelen in tijdschriften, maar de gedachten van Peer Verhoeven over offertheologie en sacramententheologie in het maartnummer van De Roerom vragen om

een reactie. Een korte reactie, dat wel. In de eerste plaats vind ik het tamelijk schokkend dat een christen de funderende geloofswaarheid van zijn eigen godsdienst, namelijk dat God zelf, in Jezus van Nazareth mens is geworden om de wereld door het kruisoffer met zich te verzoenen, zo loochent. Dat je er mee worstelt is begrijpelijk, maar worstel er dan mee in gebed en niet in zure artikelen. Vervolgens vindt de auteur het nodig om de sacramentenleer van de kerk als achterhaald te bestempelen. Het is wel duidelijk uit welke hoek de wind waait. .. Maar of dat nog een katholieke wind is?

Herman de Dijn wees er onlangs nog eens op dat je religieuze woorden, symbolen en riten niet zomaar kunt vervangen door willekeurige andere, omdat die toevallig een fijn gevoel oproepen. Twee van zijn messcherpe analyses stuur ik u mee ter informatie. Peer Verhoeven en zijn geestverwanten wil ik intussen de vraag voorhouden of het niet oprechter ~ou zijn een weg in te slaan tlie anderen al vijfhonderd jaar geleden insloegen? Neem afscheid van die katholieke kerk die zo achterhaald is dat zij kan mensen geen thuis meer Kan bieden, verenig u met anleren in een nieuwe beweging en houd op te claimen dat de eerk toch van de mensen is. Jat is zij niet. Zij was van Christus, zij is van Christus zij zal van Christus zijn, ook wanneer wij reeds lang de mensen van voorbij zullen zijn …

Vervolgens stelt de auteur dat er niet meer parochies dan priesters kunnen zijn. Dat is op zichzelf genomen al een twijfelachtige stelling, maar Is zij al waar is, dan alleen omdat de katholieke kerk ten diepste een episcopale kerkgemeenschap is, waarbij de priesters medewerkers zijn van de herder van de lokale kerk, de bisschop. Het heeft er alle schijn van dat Peer Verhoeven in feite een synodale kerkstructuur voorstaat. Een structuur die wezensvreemd is aan de katholieke kerk. Zijn pleidooi om de pastoraal werker te beschouwen als de opvolger van de traditionele priester alsof ze uitwisselbaar zouden zijn getuigt daar eveneens van.

De positieve waarden die de auteur toekent aan de parochies van de toekomst zijn het zonder meer waard om na te streven, maar daarmee constitueren zij nog geen kerk. Laten we niet vergeten dat deze waarden die in het artikel direct in verband worden gebracht met het monastieke leven, in dezelfde monastieke traditie voortkomen uit een volgehouden leven van gebed en de viering van de sacramenten zoals ze aan de kerk zijn toevertrouwd, zonder enige opsmuk en zonder uitbundige vormen van individuele creativiteit.

Inmiddels tekent zich al aardig af hoe de geloofsgemeenschap er over twintig jaar uit zal zien. Aan de ene kant zuIlen er regionale parochies zijn waar de liturgie gevierd wordt in overeenstemming met de katholieke traditie. Daar zullen nog relatief veel jonge gezinnen te vinden zijn die elkaar opzoeken en bemoedigen. Het zullen weinig, maar vitale gemeenschappen zijn. Aan de andere kant zullen er gemeenschappen zijn die bijeenkomen en vieren in de jonge traditie van de basisbeweging, met een eigen liturgie en veel liederen van Oosterhuis en Löwenthal. Ook hier zal vitaliteit zijn, zonder dat er sprake is van katholiciteit.

Is dat erg? Ik denk het niet, maar beide moeten ze de bereidheid krijgen elkaar los te laten, eigen wegen te gaan en elkaar niet langer te vermoeien met twistgesprekken waarvan de uitkomst op voorhand vast staat. En wat Peer Verhoeven betreft: stop toch eindelijk met te spugen in de beker waaruit je ook je dorst zegt te willen lessen …

Nb: ik zou het moedig vinden van de redactie moest ze aan prof. dr. De Dijn vragen eens op het artikel van Verhoeven te reageren en hem daarvoor ook twee of drie pagina’s in De Roerom te bieden.

Andreas Inderwisch, Eindhoven

 

Geachte heer Inderwisch,

De Roerom zal uw reactie op het artikel Niet die doodlopende weg op! opnemen onder de rubriek Brieven.

Ik zal me daarbij waarschijnlijk van commentaar onthouden. Wel wil ik u langs deze weg laten weten dat het mij niet enkel gaat om mijn mening inzake offertheologie en sacramententheologie, maar dat ik meen deze in de praktijk en beleving van zeer vele katholiek gelovigen te moeten constateren. Het getuigt mijns inziens niet van wijsheid om mij en anderen meteen maar de deur te wijzen naar een andere christelijke kerk dan de katholieke. Uw slotzin die aanvangt met ‘En wat Peer Verhoeven betreft: … ‘ : a. Hoezo ‘eindelijk’ en b. waar en wanneer is~er gespuugd? Ten slotte. Iedereen mag reageren op artikelen in De Roerom en over het algemeen worden reacties ook opgenomen. Met vriendelijke groet.

Peer Verhoeven
 

Geachte heer Verhoeven,

Hartelijk dank voor uw antwoord dat ik zeer op prijs stel. Het was zeker niet mijn bedoeling u persoonlijk te raken of te kwetsen. De brief hoeft u niet per se op te nemen. Waar het mij om gaat ik schrijf als relatief jongere dat er binnen de kerkgemeenschap in West Europa nu al decennia een richtingenstrijd gevoerd wordt die onvruchtbaar is en nergens toe heeft geleid. Ik zal niemand de deur wijzen, maar slechts voorhouden in eerlijkheid zijn eigen overtuigingen te aanschouwen en die vervolgens te ‘toetsen’ aan hetgeen wereldwijd als roomskatholiek wordt beschouwd. Met hartelijke groet.

Andreas Inderwisch, Eindhoven