Synode Blog, dag 2: Wie had dat gedacht?

Maandag 7 oktober 2019

Vóór de eerste synodevergadering op maandagochtend waren we in de Sint-Pietersbasiliek en werd er een kring gevormd door de Synode-deelnemers voor het graf van Petrus

Daar, bij het graf van de apostel, waren er inheemse liederen en ritmes, zoals we ze kennen uit het Amazonegebied. Ze brachten ons in de stemming voor de processie naar de synode-aula.

Paus Franciscus kwam zeer bescheiden, bijna onopgemerkt door een zijdeur en mengde zich onder de mensen, sommigen met feestelijke, kleurrijke veren hoofdtooi en geschilderde gezichten. Na gebed gingen we  als één Gods volk over het Sint-Pietersplein naar de synode-aula

“Het was echt een buitengewoon moment voor ons allemaal”

Het was echt een buitengewoon moment voor ons allemaal. Iemand zei tegen mij: “Wie had ooit gedacht dat dit mogelijk was!” Het zijn de “nieuwe wegen van de kerk” die we langzaam maar zeker ontdekken en volgen..

De inleidende woorden van paus Franciscus in de synodezaal hebben ons aangemoedigd en ons tegelijkertijd in een  spirituele sfeer gebracht. Hij sprak over de pastorale, culturele, sociale en ecologische dimensies van de synode, maar ook over gebed en goede gemeenschap. En in de middag begonnen we te praten over de problemen waarmee we dagelijks in het Amazonegebied worden geconfronteerd: jeugd, catechese en riten voor inheemse volkeren, priesterschap en viri probati, regenwoudbranden en exploitatie van grondstoffen voor geïndustrialiseerde landen, passende evangelisatie, roepingenpastoraal en de pastorale zorg voor inheemse families, om er maar een paar te noemen. Dat alles wordt alleen maar aangestipt, iedere spreker niet meer dan 4 minuten en als iemand die tijd zou overschrijden gaat de mocrofoon uit. Maar er komt nog meer, Het begin is gemaakt. En met Gods hulp zullen nieuwe wegen zich aftekenen.

(Vaticaan nieuws)